بوکان در گرداب مشکلات

یادداشت؛ باب اهمیت مدیریت و تأثیر مشورت و مردم در موفقیت آن، در کتاب طبقات الاطبا و الحکما ابن اندلسی” به نقل از کتاب سیاست ارسطو آمده که اسکندر مقدونی برای اداره ایران از فیلسوف مشهور ارسطو مشورت خواسته و چنین آمده است؛
 
 پیام اسکندر به ارسطو: ای استاد دانشمند! بدان که من در کشور ایران مردمی می‌بینم خردمندتر از دیگران، تیزهوش، در جهان‌داری پیشتاز، بر دیگر فرمانروایان گردن‌فراز، از چنین مردمان هراسانم که مبادا بر من بشورند و کشور و جهانداری مرا پرآشوب کنند. بر آن شدم تا همگی آن مردم را از دم تیغ بی‌دریغ بگذرانم، استاد را در این کار چه رأی است؟
 
 و جوابیه ارسطو در پاسخ اسکندر: ای اسکندر! اگر تو اندیشه کشتن مردمان ایران را داری کاری است که می‌توانی بکنی؛ اما بدان که نمی‌توان کشور ایران را که چنین مردمان را در دامان خود می‌پروراند، بکشی و هرگز نمی‌توانی آب‌وهوای سرزمین ایران را که چنان مردمان به بار می‌آورد، دگرگون‌سازی پس چاره جز آن نیست که به مهربانی و نیکوکاری بر مردم ایران فرمانروایی بکنی اگر چنین بکنی دل‌های مردمان ایران را به دست آورده و آن مردمان را دوستدار خودسازی، پادشاهی تو بر آن کشور پاینده‌تر خواهد بود.
 
 اگر اغراق نباشد می‌توان این سند تاریخی را به اندیشه برخی مدیران شهری که درعمل با بی‌برنامگی و بی‌تفاوتی و ناکارآمدی برای ویرانی زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی – فرهنگی و توسعه بوکان آستین بالا زده و رأی و نظر نخبگان دلسوز شهری و منتقدان نگران و در حاشیه قرار گرفته از وضع فعلی را نمی‌شنوند تعمیم داد.
 
 اما سؤال اساسی که در افکار عمومی هم عین النصب و در ذهن هر شهروند وظیفه‌شناسی حک شده این است که چرا این شهر مرتب از توسعه بازمانده؟ چرا ساختار شهر علی‌رغم صرف میلیاردها ریال باز معیوب و نامناسب است؟ چرا با تغییر چهره‌ها در مدیریت باز کاری از پیش نمی‌رود؟
 
 قبل از اینکه جواب سؤالات را تشریح کنم بجاست گفته آقای پزشکیان را که امروز ایراد نمود را یادآوری کنم که با تغییر چهره‌ها بدون برنامه مشخص کاری پیش نمی‌رود.
 
 اهم مواردی که می‌توان به‌عنوان عوامل تأثیرگذار در میان ده‌ها دلیل مؤثر در وضع دور از انتظار بوکان، هم در ساختار، زیرساخت و بافت شهری و هم شاخص‌های توسعه دخیل دانست از نظر نگارنده یادداشت به شرح ذیل است؛
 
 در شهرستانی که از نظر سطح آموزش و علم جایگاه خوبی را در کشور به خود اختصاص می‌دهد جای تأسف است که بیشتر مردم از وظایف شورای شهر آگاهی کامل ندارند و شاید صرفاً متمرکز شوند روی این موضوع که وظیفه اعضای محترم شورای اسلامی شهر تنها انتخاب شهردار و نظارت بر آسفالت کردن معابر و خیابان‌ها و تبلیغ تصاویر آن است.
 
 توسعه، از گفتمان غالب مردم بوکان حذف شده است، قناعت گرایی به‌صورت منفی در این شهرستان رایج است؛ به‌ندرت صحبت از ثروت‌اندوزی عقلانی و در مواردی مشروع به میان می‌آید و ثروت‌گرایی تنها برای افراد و گروهی خاص جریان دارد.
 
کارآفرینی (به دلیل نبودن زیرساخت‌های لازم) اهمیت بالایی ندارد و کارآفرینان از حرمت و جایگاه اجتماعی مطلوبی برخوردار نیستند.
 
 مسئولیت‌پذیری به‌عنوان زیربنای توسعه فرهنگی، اجتماعی به‌شدت کاهش‌یافته و تفکر و گفتمان رایج “به من چه!! ” و “کلاه‌خودت روبگیر که باد نبرد” در جریان است.
 
انتظارات از مدیران نیز صرفاً انتظارات عاطفی و شخصی است و نه انتظارات توسعه‌ای شهرستان، یکی از نقاط ضعف ما شهروندان نیز عدم شناخت از حقوق خود و همچنین نبود تفکر مطالبه‌گری و پاسخگویی از مدیران شهری و سازمان‌ها می‌باشد.
 
نمونه بارز، همین انتخابات مجلس شهری است، متأسفانه مردم بعد از انتخاب، نسبت به اعضای شورای منتخب خود بی‌تفاوت می‌شوند و همین رفتار از مهم‌ترین دلایل عدم حرکت مدیران شهری به سمت یک تفکر توسعه محور برای شهر می‌باشد.
 
نمایندگان مجلس و تسویه‌حساب‌های ستادی و بذل و بخشش‌های انتخاباتی و عزل و نصب‌های فله‌ای در بین مدیران، رؤسای ادارات و…. در پایان باید گفت:
 شهرها محصول مردمانی هستند که در آن زندگی می‌کنند و آن را می‌سازند، شهرها از فرهنگ، تفکر، اخلاق و دانش مردمانش شکل می‌گیرد.
 
 رنگ‌ها، پنجره‌ها، بناها، ویترین‌ها، تابلوها، دیوارها، درختان، کوچه‌ها، پیاده‌راه‌ها، خیابان‌ها، ایوان‌ها، مهربانی‌ها و لبخندها را ساکنان آن گونه که می‌خواهند رنگ می‌دهند.
 
 برای داشتن شهری شایسته “انسان” و مطابق با ارزش‌های والای ایرانی – اسلامی باید شهرمان را به آنجا برسانیم که می‌خواهیم و بر ای آن می‌بایست درست فکر کرد و سخت تلاش، این خواستن و عملی‌کردن این اراده بدون سازمان یافتن اراده‌ها، بدون همت و مسئولیت‌پذیری مردمان و بی شور و مشورت و مشارکت جمعی و مسئولانه سرانجام نخواهد داشت.
 
 هاشم شیخ احمدی